In progress

Ik loop er blind heen, al jaren. Voorbij de Kathedraal en dan naar links kom ik op een pleintje met een terrasje dat uitkijkt over dit werk. Ik kan daar rustig zitten kijken naar deze muurschildering. De muurschildering heeft een hele eigen beeldtaal en dat gek genoeg nooit wordt overspoten of beplakt met posters.

Ieder jaar brokkelt er een klein stukje vanaf, hetgeen voor mij de muur alleen maar mooier maakt. Daarnaast wacht ik op het moment dat één of andere onverlaat een keer over de muur heen spuit of er toch iets op plakt. In 2023 was alles nog o.k.

Ale de eerste tag komt of de eerste poster wordt geplakt is alles verloren. Er zijn natuurlijk geen wetten in de Graffitiwereld, wel regels en spelregels kennelijk. Voorlopig hangt dit kunstwerk er nog. Het doet me een beetje denke aan Miro, een Spaanse meester van de moderne kunst die ook zijn eigen beeldtaal had, andere beeldtaal, maar ook dat primitieve en vervreemdende. Deze kunstenaar heet overigens Atiro Hecho. - Gert Willem Haasnoot